Salut!
Door: webmaster
23 Februari 2009 | Ivoorkust, Korhogo
Lieve allemaal,
Eeeeiiiiindelijk weer een berichtje van mij! Mijn laatste bericht was toen ik net was aangekomen in Korhogo en inmiddels ben ik hier al weer bijna 4 maanden!
Maar het gaat heel goed hier, ben behoorlijk ingeburgerd en eigenlijk leid ik best wel een gewoon leventje hier met werk, vrienden, en zelfs een hobby!
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen maar ik zal proberen een beetje en beeld te geven van hoe het leven er uitziet hier.
Om te beginnen: het is hier WARM!!!!! Tis nu ongeveer 40 graden en de komende maanden krijgen we temperaturen tussen de 40 en 50 graden….help! En laat ik nu net een nieuwe hobby hebben waarbij 40 graden eigenlijk wel een beetje té is…. Jaja, ik zit op tennis! Er is hier een tennisclub (van de categorie vergane glorie) en daar heb ik iemand gevonden die me lesgeeft en het gaat al best een beetje goed! Vooral fijn om weer een beetje te bewegen, mijn conditie was echt tot een heel diep dieptepunt gedaald! Een aantal weken geleden heb ik de berg Mont Korhogo beklommen, een miniklimmetje van een halfuurtje en mijn hart plofte zowat uit mijn borst en mijn hoofd was zodanig rood dat ik dat toch maar als teken heb opgevat dat ik nodig weer eens moest gaan sporten!
Een aantal weken terug was het trouwens wat minder warm, zo rond de 25-30 graden, en tot mijn grote verbazing kwamen hier de winterjassen uit de kast! Inclusief mutsen en sjaals want oh oh oh wat was het koud! Haha, en dan te bedenken dat wij met 15 graden en een zonnetje al half bloot op het terras gaan zitten! Maar goed, sinds een week of 4 ik het volgens de Ivorianen weer “lekker warm” en ga ik weer halfdood van de hitte, fijn!
En dan mijn werk. De de gehele bevolking boven de 18 zich opnieuw moet laten “identificeren” om te worden opgenomen in het bevolkingsregister en geregistreerd te worden als kiezer en dat identificatieproces is nu in volle gang. Omdat de verkiezingen zelf niet kunnen plaatsvinden voor de identificatie is afgerond is, is een succesvolle voltooiing een belangrijk doel voor de VN, en dus mijn voornaamste bezigheid. De identificatie vind plaats in zogenaamde “centres de collectes” en deze centra bevinden zich in bijna alle dorpen en steden van Cote d’Ivoire.
Ik heb een “eigen” department/provincie waar ik verantwoordelijk voor ben, Boundiali, op ongeveer 100 kilometer van Korhogo. Ongeveer 3 keer per week ga ik naar Boundiali en bezoek ik zoveel mogelijk centra waar de identificatie plaatsvindt. Dan praat ik met de mensen die daar werken en informeer naar hoe het gaat, wat de problemen zijn, hoeveel mensen al zijn geweest enz. Op de dagen dat ik op kantoor schrijf ik rapporten over deze bezoeken, houdt ik de statistieken bij van het aantal mensen dat zich heeft ingeschreven en plan ik met de Ivoriaanse berokken partijen op welke manier de VN het identificatieproces kan ondersteunen.
Aangezien elke ieniemieniedorpje een centre de collecte heeft, kom ik echt in de allerkleinste gehuchtjes in de middle of nowhere, op die manier zie ik veel van het land.
Dat is heel leuk, maar ik moet heel eerlijk toegeven dat na honderd dorpjes, tientallen latrines en ontelbare uren schudden in de auto op praktisch onbegaanbare wegen er ook momenten zijn dat ik het even gehad heb! ;-)
Wat me trouwens altijd weer opvalt in die dorpjes en stadjes is dat het altijd de vrouwen en meisjes zijn die het al het zware werk doen! In veel kleine dorpjes is weinig werk voor de mannen met als gevolg dat zij de hele dag met z’n allen onder een boom liggen te slapen terwijl de vrouwen water halen, op het land werken, voor het eten zorgen, de was doen, voor de kinderen zorgen, het huis schoonhouden etc etc etc. En al deze bezigheden moet je je dan voorstellen in ongeveer 40 graden, met zeer beperkte middelen. Heb af en toe zin om die mannen zo ongeveer aan hun oren naar de waterput te slepen…..Maar ja, da’s dan weer niet “representatief voor de VN”…. ;-)
De rest van de dagen werk ik op kantoor op de VN basis in Korhogo. We zijn hier met ongeveer ongeveer 20 civilian staff (oftwel gewone burgers) en iets van 700 militairen. En als ik bijvoorbeeld het vliegtuig naar Abidjan neem, heb ik regelmatig een buurman met een mitrailleur of andersoortig vuurwapen op zijn schoot. Verder zie je op straat in Korhogo ook overal militairen, de Forces Nouvelles, de rebellen die dit deel van het land in handen hebben. Het is dus nogal een militaire woon- en werkomgeving hier!
En verder qua vrij tijd is zondag zwembaddag in het hotel “Mon Korhogo” en tennis ik ongeveer 2 keer per week. Ook ga ik 1 tot 2 keer per maand een weekend naar Abidjan, boodschappen doen, uit eten en naar het strand! Dat zijn echt hele fijne “tussenvakanties” die net even voor de nodige afwisseling zorgen. Ook heb ik al best veel andere delen van het land bezocht en hopelijk lukt het ook om op een gegeven moment een aantal buurlanden te bezoeken, Mali en Burkina zijn elk maar zo’n 80 km hiervandaan!
Nou, het is een wel een heel erg lang verhaal geworden en een beetje van de hak op de tak vrees ik! Mijn goede voornemen is dan ook iets vaker iets kortere berichtjes te plaatsen!
Veel liefs Myrthe
Eeeeiiiiindelijk weer een berichtje van mij! Mijn laatste bericht was toen ik net was aangekomen in Korhogo en inmiddels ben ik hier al weer bijna 4 maanden!
Maar het gaat heel goed hier, ben behoorlijk ingeburgerd en eigenlijk leid ik best wel een gewoon leventje hier met werk, vrienden, en zelfs een hobby!
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen maar ik zal proberen een beetje en beeld te geven van hoe het leven er uitziet hier.
Om te beginnen: het is hier WARM!!!!! Tis nu ongeveer 40 graden en de komende maanden krijgen we temperaturen tussen de 40 en 50 graden….help! En laat ik nu net een nieuwe hobby hebben waarbij 40 graden eigenlijk wel een beetje té is…. Jaja, ik zit op tennis! Er is hier een tennisclub (van de categorie vergane glorie) en daar heb ik iemand gevonden die me lesgeeft en het gaat al best een beetje goed! Vooral fijn om weer een beetje te bewegen, mijn conditie was echt tot een heel diep dieptepunt gedaald! Een aantal weken geleden heb ik de berg Mont Korhogo beklommen, een miniklimmetje van een halfuurtje en mijn hart plofte zowat uit mijn borst en mijn hoofd was zodanig rood dat ik dat toch maar als teken heb opgevat dat ik nodig weer eens moest gaan sporten!
Een aantal weken terug was het trouwens wat minder warm, zo rond de 25-30 graden, en tot mijn grote verbazing kwamen hier de winterjassen uit de kast! Inclusief mutsen en sjaals want oh oh oh wat was het koud! Haha, en dan te bedenken dat wij met 15 graden en een zonnetje al half bloot op het terras gaan zitten! Maar goed, sinds een week of 4 ik het volgens de Ivorianen weer “lekker warm” en ga ik weer halfdood van de hitte, fijn!
En dan mijn werk. De de gehele bevolking boven de 18 zich opnieuw moet laten “identificeren” om te worden opgenomen in het bevolkingsregister en geregistreerd te worden als kiezer en dat identificatieproces is nu in volle gang. Omdat de verkiezingen zelf niet kunnen plaatsvinden voor de identificatie is afgerond is, is een succesvolle voltooiing een belangrijk doel voor de VN, en dus mijn voornaamste bezigheid. De identificatie vind plaats in zogenaamde “centres de collectes” en deze centra bevinden zich in bijna alle dorpen en steden van Cote d’Ivoire.
Ik heb een “eigen” department/provincie waar ik verantwoordelijk voor ben, Boundiali, op ongeveer 100 kilometer van Korhogo. Ongeveer 3 keer per week ga ik naar Boundiali en bezoek ik zoveel mogelijk centra waar de identificatie plaatsvindt. Dan praat ik met de mensen die daar werken en informeer naar hoe het gaat, wat de problemen zijn, hoeveel mensen al zijn geweest enz. Op de dagen dat ik op kantoor schrijf ik rapporten over deze bezoeken, houdt ik de statistieken bij van het aantal mensen dat zich heeft ingeschreven en plan ik met de Ivoriaanse berokken partijen op welke manier de VN het identificatieproces kan ondersteunen.
Aangezien elke ieniemieniedorpje een centre de collecte heeft, kom ik echt in de allerkleinste gehuchtjes in de middle of nowhere, op die manier zie ik veel van het land.
Dat is heel leuk, maar ik moet heel eerlijk toegeven dat na honderd dorpjes, tientallen latrines en ontelbare uren schudden in de auto op praktisch onbegaanbare wegen er ook momenten zijn dat ik het even gehad heb! ;-)
Wat me trouwens altijd weer opvalt in die dorpjes en stadjes is dat het altijd de vrouwen en meisjes zijn die het al het zware werk doen! In veel kleine dorpjes is weinig werk voor de mannen met als gevolg dat zij de hele dag met z’n allen onder een boom liggen te slapen terwijl de vrouwen water halen, op het land werken, voor het eten zorgen, de was doen, voor de kinderen zorgen, het huis schoonhouden etc etc etc. En al deze bezigheden moet je je dan voorstellen in ongeveer 40 graden, met zeer beperkte middelen. Heb af en toe zin om die mannen zo ongeveer aan hun oren naar de waterput te slepen…..Maar ja, da’s dan weer niet “representatief voor de VN”…. ;-)
De rest van de dagen werk ik op kantoor op de VN basis in Korhogo. We zijn hier met ongeveer ongeveer 20 civilian staff (oftwel gewone burgers) en iets van 700 militairen. En als ik bijvoorbeeld het vliegtuig naar Abidjan neem, heb ik regelmatig een buurman met een mitrailleur of andersoortig vuurwapen op zijn schoot. Verder zie je op straat in Korhogo ook overal militairen, de Forces Nouvelles, de rebellen die dit deel van het land in handen hebben. Het is dus nogal een militaire woon- en werkomgeving hier!
En verder qua vrij tijd is zondag zwembaddag in het hotel “Mon Korhogo” en tennis ik ongeveer 2 keer per week. Ook ga ik 1 tot 2 keer per maand een weekend naar Abidjan, boodschappen doen, uit eten en naar het strand! Dat zijn echt hele fijne “tussenvakanties” die net even voor de nodige afwisseling zorgen. Ook heb ik al best veel andere delen van het land bezocht en hopelijk lukt het ook om op een gegeven moment een aantal buurlanden te bezoeken, Mali en Burkina zijn elk maar zo’n 80 km hiervandaan!
Nou, het is een wel een heel erg lang verhaal geworden en een beetje van de hak op de tak vrees ik! Mijn goede voornemen is dan ook iets vaker iets kortere berichtjes te plaatsen!
Veel liefs Myrthe
-
23 Februari 2009 - 14:57
Anne:
LEUK Myrt! Had al bijna de hoop opgegeven dat je oooit deze website nog ging gebruiken! Heel veel succes daar nog en Matt wil wel een keertje met je tennissen als je terug bent, hihi! Kussen An.
PS. Ik mis je!! -
23 Februari 2009 - 19:54
Arjan:
Hey Myrthe,
Goed te zien dat alles nog goed met je gaat daar. Begon me al een beetje zorgen te maken omdat het zo stil was. Toevallig gisteren net gekeken voor een update en teleurgesteld weer verder gesurfd, maar vandaag dan toch weer een beetje gerust gesteld.
Hier ook alles prima, iets minder warm alleen. -
24 Februari 2009 - 08:02
Gabriëlle:
Hoi Myrthe, fijn om van je te horen, had van Rik al wat nieuws van je gehad maar zo'n eigen teken van leven is altijd leuk. Als je maar weet dat we trots op je zijn, veel succes met alles en zeker met de warmte. Kan je niet wat hiernaartoe sturen, ik verlang erg naar de lente, liefs Gabriëlle. -
24 Februari 2009 - 08:42
Leonhard:
Hey Myrthe,
Klinkt allemaal echt top, geniet ervan!
-
24 Februari 2009 - 11:43
Andre:
inderdaad niet echt een twittertje, in deze frequentie. en dan ook nog 'houdt ik'. het zal de hitte zijn. dat de mannen daar de hele dag geen klap uitvoeren - behalve natuurlijk af en toe een beetje schieten -geeft inderdaad geen pas. mijn vraag: hoe kan ík me daar identificeren, want het klinkt wel erg aantrekkelijk. kun je vast een plekje onder een boom voor me reserveren? tennissen kan ik toch niet. -
28 Februari 2009 - 08:39
Guillette:
Klinkt GOEOEOED!
Liefs, Guillette -
01 Maart 2009 - 11:40
Ilse:
Heeej Myrthe,wat ontzettend leuk om dit verhaal te lezen! Begint dan echt een beetje te leven... Terwijl jij geniet van je zwembad-dag met 40 graden zijn wij hier in NL blij dat er 1 zonnestraaltje tussen de wolken verschijnt! Geniet van je leven daar, klinkt als een geweldige ervaring! Liefs, Ilse
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
